Tam 21 yıl önceydi. Sarıyer, Balkan Kupası’nın finalinde Romanya’nın Otelul Galati ekibini konuk ediyordu.
1960’ta başlamıştı mıntıkanın organizasyonu. Arnavutluk, Yunanistan, Bulgaristan, Romanya, Yugoslavya ve Türkiye’den takımların katıldığı turnuvada, 1967’de AEK’i devirerek zafere ulaşan Fenerbahçe, kupayı ilk defa ülkeye getirmişti.
Sarı-lacivertlilerden çeyrek asır sonra başka bir İstanbul temsilcisi, adını tarihe yazdırmak istiyordu. Deplasmandaki ilk mücadeleden golsüz beraberlikle ayrılan mavi-beyazlılar, İnönü Stadı’nda kupa kaldırmayı hedefliyordu.
Yugoslav hakem üçlüsünün yönettiği maçtan önce küçük ekibin, üç büyüklerin taraftarlarını tribünlere davet etmesi unutulmazdı.
Soyunma odasında teknik direktör Ahmet Suat Özyacı’nın tahtaya ne yazdığı belliydi; temkin elden bırakılmayacak, yenmeden bir gol bulunacaktı. Belki de bu talimatın da etkisiyle Beyaz Martılar, maça tutuk başlıyordu.
İlk yarıda tehlikeli gelen rakip bir zamanların Detlef Müller’i, yeşil sahalarımızın Metin Mert’ini geçse de top üç direk arasından geçmiyordu. İkinci devrenin hemen başında Erdi, bir döneme damgasını vuran şutlarından birini çıkarıyor, direkte patlayan meşin yuvarlağı önünde bulan Gaydaş, boş kaleye imkânsızı başarıyordu. Dakikalar 73’ü gösterirken sahne alan Mecnun fileleri havalandırıyor, son düdüğü müteakip Sarıyer tarihinin en büyük başarısını kutluyordu.
Balkan Kupası tam 25 yıl sonra Türkiye’ye gelmişti. Dört kere Bulgar Beroe Stara Zagora’nın mutlu sona ulaştığı organizasyon, 1993-1994 noktalanmıştı. Son şampiyon da bu topraklardandı: Samsunspor.
